દરેક ધબકારા સાથે

એમના ક્ષર દેહનાં વિલયે સર્જી છે
ફરી કેટલીયે સંવેદનાઓ
જે ક્યારેય અનુભવી નહોંતી
– જ્યારે તે હયાત હતા.

નહોંતો અનુભવ્યો કદી
“અનાથ” હોવાનો આ કારમો ઘા
અને નહોંતો કદી આવ્યો વિચાર કે
બાપા તમે એક દિન
સુખડનો હાર ચઢાવેલી છબી થશો.

હજી હું જોતો ઉભો એજ
મારી નાની જાતને જે
ઓફીસેથી આવતા તમને જોઇને
પામતો સલામતીનો અહેસાસ.

વાસ્તવિકતાએ કહી દીધું કે
જન્મે તે જાય…
પણ વ્યાકૂળ મન તો પુછે
એક જ સવાલ કે
કેમ જાય?

માંહ્યલો જવાબ આપે કે તે ક્યાં જાય છે?
તે તો સંતાનોનાં હ્રદયમાં
દરેક ધબકારા સાથે પૂનઃ ધબકતા થાય છે.